Feeds:
టపాలు
వ్యాఖ్యలు

Archive for the ‘Uncategorized’ Category

       వీకెండొస్తోందంటే చాలు శుక్రవారం నుంచే నేను ప్లాన్లు మొదలుపెడతాను. శుక్రవారం సాయంత్రాన్ని నాకెపుడూ వృధా చేయాలనిపించదు పైగా అది ఎంతో విలువైనది కూడానూ. ఎందుకంటే తరువాత వచ్చే శనివారం సాయంత్రమేమో ఇంకేముంది ఇంక వున్నది ఆదివారమొక్కరోజేగా అని బెంగ తో గడపాల్సివస్తుంది. ఆదివారం గురించి చెప్పనే అక్కర్లేదు మర్నాడొచ్చే సోమవారం నుంచీ పొలోమని తను ఆఫీసుకు నేను కాలేజీకు పోవాలి. అందుకే శుక్రవారం మాత్రం ఏ చీకూ, చింతా లేకుండా గడపాలని ఉంటుంది నాకు. అయితే అనుకున్నవి అనుకున్నట్లుగా జరిగితే  నాకీ బ్లాగు బ్లాగే అవసరమే రాకపోదును. సరిగ్గా శుక్రవారం నాడు మధ్యాన్నానికల్లా నా ప్లాన్ల జాబితా సిద్ధం చేసుకున్నాక మా వారికి ఫోన్ చేస్తాను కదా అదేంటో గానీ ఆయన మాట్లాడేలోపే అటువైపు నుంచి సమాధానం నాకు తెలిసిపోతుంది. అది నాకేదో ఇష్యూ వచ్చింది కాస్త ఆలస్యమవ్వచ్చని . ఆఫీసులో మొదలైన ఆ ఇష్యూ.. ఇష్యూ మా ఇంట్లో పెద్ద ఇష్యూ జరిగేదాక సా..గుతుంది. ఎందుకంటే నా ప్లాన్ల జాబితా అమలుకాబోదు కనుక. ఆ తర్వాత ఆలస్యంగా ఆయన ఇల్లు చేరాక ఉన్న కాస్త సమయాన్ని సద్వినియోగం చేస్తానా..వద్దనుకుంటూనే మొదలుపెడతాను నా నిరసన. దానివల్ల మిగతా సమయం అంతా చీకూ, చింతా లేకుండా గడపటానికి బదులు చికాకులు, చింతలతో వెళ్ళబుచ్చుతాము. అంతటితో నా కలల శుక్రవారం కలతలతో గడిచిపోతుంది. గ్రహస్థితి వలనేమో!  నేను శుక్రవారం జాబితా తయారుచేసేలోపే మా వారి మేనేజరు అంతకంటే పెద్ద జాబితా తయారు చేస్తాడు. పోనిలే అనుకుంటే అదేదో మరో రోజు మరో రోజూ కాదాయె..సరిగ్గా శుక్రవారమే.

       ఇదిలా ఉండగా మేముండేది కాలిఫోర్నియా కావటం వల్ల రాజమండ్రీలో కంటే ఎక్కువ సినిమాలు విడుదలవుతుంటాయి. శుక్రవారం నాడు తను ఎంత ఆలస్యంగా వచ్చినా ఆ రోజు రాత్రి వేసే పదకొండింటి ఆటకు సినిమాకు వెళ్ళటానికి ఏ ఆటంకమూ రాదని అప్పటికప్పుడు మరో పధకం అమలుచేస్తాను. అందులోను తెలుగు సినిమాకి వాళ్ళ మేనేజరు ఖచ్చితంగా రాడని నా ధీమా. ముఖ్యంగా సాఫ్టువేరింజనీర్ల భార్యల ప్రధమ శత్రువైన లాప్ టాపు సినిమాకు రాలేదు. సరిగ్గా అక్కడే నా ప్లాన్లో చిన్న బగ్గు. దాని పేరు “క్రికెట్.” కాలిఫోర్నియాలో యెండలు మండినా, చలి వణికించినా ప్రతి శనివారం తను ఆరుగంటలకు లేచి వెళ్ళి మరీ ఆడే క్రికెట్ కోసం మా శుక్రవారం రాత్రి సినిమా వాయిదా పడుతుంది. ఒకవేళ తను సినిమాకి వెళ్దామన్నా రాత్రి రెండింటికి సినిమా అయ్యాక ఇంక మర్నాడు లేచి క్రికెట్ ఆడలేరని నేనే వద్దంటాను. అప్పుడుకూడా బాక్ గ్రౌండులో “నీకోసం ఒక్కరోజు క్రికెట్ కూడా నేను మానలేనా..?”లాంటి మాటలు వినిపిస్తూ ఉంటాయి కానీ అవి నా వూహల బాక్ గ్రౌండుకు మాత్రమే పరిమితమైపోతాయి. మరో ఇష్యూ మొదలుపెట్టే వోపిక లేక ఇంక ఒక నిర్ణయానికి వచ్చేస్తాను. “శుక్రవారం నాది కాదు!” అని. ఇంత జరిగినా షార్టు టెర్ము మెమొరీ వచ్చినట్లుగా మరుసటి శుక్రవారం మధ్యాన్నానికి నా ప్లాను సిద్ధం. అమలంటారా..? గ్రహాల అనుకూలత మీద ఆధారపడిఉంటుంది.

Read Full Post »

మా సోనా..!!

నాకు పెళ్ళయిన వెంటనే బెంగుళూరుకు వచ్చేసాను. వచ్చిన వారం లోపే అనుకుంటాను ఒకరోజు ఏమీ తోచక బయట బాల్కనీ లో నిల్చున్నాను. ఆ ఇంట్లో మేము పైన అద్దెకుండేవాళ్ళం కింద ఇల్లుగలవాళ్ళు ఉండేవాళ్ళు. చుట్టూ చూస్తుంటే ఇంచుమించు మా డాబా కి ఆనుకుందా అన్నంత దగ్గర్లో ఉన్న పక్క మేడ మీద గోధుమ రంగులో ఉన్న ఒక కుక్క నా వైపే చూస్తూ తోకాడిస్తోంది(నేనెవరో తెలీకపోయినా). దాన్ని చూడగానే ముద్దొచ్చి లోపలికెళ్ళి దానికి తినటానికి ఒక బిస్కట్టు తెచ్చి పక్క డాబా మీదకు విసిరాను. అది ఆవురావురుమని తినేసింది. ఇంకాకొన్ని  విసురుదామంటే ఎవరైనా చూస్తే బాగోదని అనిపించి “ఇలా ఇటురా ఇంకా పెడతాను” అని అంటూ సైగ చేసాను. అలా అన్నానే కానీ నా మొహం దానికేం అర్థమవుతుంది, పైగా తెలుగులో అన్నాను అదేమో కన్నడ కుక్కాయె అని లోపలికెళ్ళాను. అంతలోనే “కుయ్ కుయ్” మని వినిపిస్తే బయటకెళ్ళి చూద్దును కదా! పక్క డాబా గోధుమరంగు కుక్క నా ముందుంది. ఒక్కసారి ఆశ్చర్యపోయినా అంతలోనే తేరుకుని దానికి మిగతా బిస్కట్టులు పెట్టి అబ్బో ఇది చాలా తెలివైన కుక్క లా ఉందని అనుకున్నాను. అప్పటినుండీ ఇంక అది నన్ను వదిలిపెడితే ఒట్టు. పక్క డాబా మీది దాని మకాం మా డాబా మీదకి మార్చేసింది. తోకవూపుతూ అది చూపించే ప్రేమకి నేను కూడా కరిగిపోయాను. నేనెందుకో దానికి బాగా నచ్చుంటానని తెగ సంబరపడిపోయాను కూడా.  వెర్రిదాన్ని! నాకేంతెలుసు అది ఎవర్ని చూసినా అలాగే తోకూపుతుందని. సాయంత్రం మా ఆయన రాగానే దాన్ని చూపించాను కదా! పొద్దున్న చూపించిన ఆప్యాయతంతా అది తన దగ్గర చూపించేసింది.  అమ్మో గడుసుదే ఇది అనుకుని ఆ రోజునుంచీ దానికి ఫుల్ మీల్స్ ఇవ్వడమే కాక దానికి “సోనా” అని నామకరణం కూడా చేసేసాను దాని గోధుమ రంగు చూసి.
     ఒకరోజు పొద్దున్నే మా ఇంటి ఓనరు పైకొచ్చి మా తలుపు దబ దబా బాదాడు.  ఏంటా అని చూస్తే మా వారినీ నన్నూ బయటకి రమ్మని చెప్పి “ఇదుగో చూడండి మీరు చేరదీసిన కుక్క ఏంపని చేసిందో” అని ఆయనకొచ్చీరాని తెలుగులో చెప్తున్నాడు. ఆయనకంతకోపమొచ్చేంత పనేంచేసిందా అని చూస్తే అక్కడ ఒక చిరిగిపోయిన ప్లాస్టీక్ సంచీ దాని చుట్టూ ఎముకలూ చెల్లా చెదురుగా పడి ఉన్నాయి.  అది చూసాక నిద్రమత్తు వదిలిపోయింది దెబ్బకి. ఏ పెంటకుప్ప మీంచో ఆ ప్లాస్టీకు సంచీడు ఎముకలు తెచ్చి మా డాబా మీద పెట్టుకుని హాయిగా తిన్నన్ని తిని పారేసినన్ని పారేసిందన్నమాట.  అవన్నీ తీసి శుభ్రం చేయమని నిర్మొహమాటంగా మాకు చెప్పి మా ఓనరు వెళ్ళిపోయాడు. మా ఖర్మ కొద్దీ ఆ రోజు మా పనిమనిషి రాకపోవటం వల్ల ఆ పనంతా నేనూ మా ఆయనా కలిసి ముక్కుమూసుకుని చేసాం. ఇంత జరిగినా సోనా మీద కోపం రాలేదు నాకు పోన్లే పాపం ఆకలేస్తే అదేం చేస్తుందనుకుని ఊరుకున్నాను.  పైగా దాని ఫుల్ మీల్స్ కేమాత్రం ఢోకా రానివ్వలేదు కూడా. ఏ రోజైనా ఇంట్లో వంట చేయనపుడు బయట తింటే దానికి పార్సిలు కూడా తెచ్చేవాళ్ళం. ఇంతపెట్టినా అది ప్లాస్టీకు సంచీలతో ఎముకలు వగైరా తెస్తూ మా చేత తుడిపిస్తూనే ఉంది. అదేంటో ఆ రోజే విచిత్రంగా మా పనమ్మాయి మానేసేది. మా కర్మ పరిపక్వత చెందటం వల్ల  కాబోలు. 
     సోనా కాక మాకు ఇంట్లో పమేరియన్ కుక్క ఉండేది. దాని పేరు ప్రిన్సెస్.  ఒకరోజు ప్రిన్సెస్ ని వాకింగ్ కి తీసుకెళ్ళినపుడు ప్రిన్సెస్ మీదకి ఒక వీధికుక్క వచ్చింది. ఖంగార్లో ఏం చేయాలో పాలుపోలేదు నాకు. ఇంతలో ఎక్కడినుంచొచ్చిందో మరి, సోనా వచ్చి ఆ కుక్క ని తరిమి కొట్టి దాని ధైర్య సాహసాల్ని చాటుకుంది. అప్పటినుంచీ సాధారణంగా మనుషులు గానీ, జంతువులుగానీ ఎవరూ ఒక పట్టాన నచ్చని మా ప్రిన్సెస్ కి ఈ సోనా నచ్చేసింది. మేము వాకింగ్ కి వెళ్ళినపుడల్లా వెనుక సోనా మా బోడీగార్డయిపోయింది.

    ఎవరెంత చెప్పినా మేము సోనాని చేరదీయటం మాత్రం మానలేదు. అది చూపించే అతి ప్రేమకి మేము మురిసిపోయేవాళ్ళం. ఇబ్బందల్లా దాని అతి చేష్టలే. పక్కనే నిల్చుంటే దాని తోక చాలా బలంగా వూపేది అప్పుడు ఠపీ ఠపీమని తగిలేది దానితోక. మమ్మల్ని రాసుకుని పూసుకుంటే గానీ దానికి హాయిగా ఉండేది కాదు. మేడమీదారేసిన బట్టలమీద హాయిగా పడుకునేది. రాత్రుళ్ళు వీధికుక్కలతో పోట్లాడుతూ మమ్మల్ని నిద్రపోనిచ్చేదికాదు. ఇవన్నీ ఇలా మేము భరిస్తుండగా ఒకరోజు మా అత్తగారూ మావగారూ వాళ్ళూ మాతో కొన్నిరోజులు గడపటానికి ఆంధ్రా నుంచి వచ్చారు. ఇంటినిండా సందడి చూసి మా ప్రిన్సెస్ కేమో విసుగూ మా సోనాకేమో సంతోషం వేసేసాయి. ఒకరోజు పొద్దున్నే మా మావగారు బాల్కనీలో కూర్చుని గడ్డం చేసుకుంటున్నారు. అంతలోనే ఆయన పిలుపు/అరుపు వినిపిస్తే వెళ్ళి చూస్తే సోనా ఆయన ఒళ్ళో కూర్చునుంది.  చూడమ్మా, ఈ కుక్క వెళ్ళమన్నా వెళ్ళట్లేదు నా వొళ్ళో కూర్చుంటానంటోందని ఆయనంటే నాకు నవ్వాగలేదు. నవ్వితే బాగోదని ఎలాగోఅలా దాన్ని బతిమాలి పంపించేసాను.  అలా వాళ్ళున్నన్నాళ్ళూ దాని వన్నెలూ, చిన్నెలూ చూపించేసింది సోనా. వెళ్ళేటప్పుడు మా మావగారు నన్ను పిలిచి ” చూడమ్మా ఆ కుక్క కి కాస్త చనువెక్కువిచ్చినట్లున్నావు ” అని చెప్పి మరీ వెళ్ళారు. అలా సోనా చేసిన చిలిపి పనులూ వాటికి సర్దిచెప్పలేక మేము పడిన పాట్లూ చాలా జరిగాయి. అయినా కూడా సోనా ఇంకా దగ్గరైపోయింది. దాని కళ్ళలో చాలా ఆప్యాయత ఉంటుందని మా వారు అంటారు. అంతలోనే మేము అమెరికాకి వెళ్ళాలని తెలియడంతో సోనాని విడిచి వెళ్ళటానికి చాలా బాధేసింది. ప్రిన్సెస్ అప్పటికే చనిపోయింది జబ్బు చేసి.  ఉన్న ఒక్కదాన్నీ  వదిలి రాలేకపోయాను.  కానీ తప్పలేదు. ఇండియా లోనే వేరే ఏ స్టేట్ కైనా అయితే సోనాని తీసుకెళ్ళిపోయేదాన్నే. మా వీధిలో సోనాని మాలా చేరదీసే వాళ్ళున్నారు. వాళ్ళకి బాగా చూసుకోమని అప్పగింతలు చెప్పి కన్నీళ్ళతో దానికి వీడ్కోలు పలికాను. అమెరికా వచ్చిన కొన్ని రోజుల తర్వాత మా ఇంటి ఓనరు భార్యకి సోనా గురించి ఫోన్ చేసాను. చాలా రోజులు ఇక్కడే ఉంది కానీ ఈ మధ్యే అదెక్కడికో వెళ్ళి మళ్ళీ రాలేదని ఆవిడ చెప్పారు. నాకు దుఃఖం ఆగలేదు. ఎలా ఉందో ఏం చేస్తోందో వెర్రిది పాపం! అని దాన్ని తల్చుకోని రోజు లేదు ఇప్పటికీ.

Read Full Post »

నేను యెనిమిదో తొమ్మిదో చదువుతున్నాననుకుంట అప్పుడు. మా ఇంట్లోకి కొత్తగా అద్దెకి దిగారు ఒక కుటుంబం.  పురుషోత్తమ శర్మ గారని, పెద్ద కుటుంబమే వాళ్ళది.  ఆయన, ఆయన భార్య, ముగ్గురు ఆడ పిల్లలు సత్య, శుభ, పవన ఇంకా ఈ పిల్లల బామ్మ గారు వెరసి మొత్తం ఆరుగురు.  పిల్లలు ముగ్గుర్లో సత్య, పవనా కొంచెం అటూ ఇటూగా నా ఈడు వాళ్ళే. శుభ కొంచెం పెద్దది. నాకైతే వీళ్ళందర్నీ చూడగానే భలే సంతోషం వేసింది. ఎంచక్కా రోజూ ఆడుకోవచ్చునని. అయితే వాళ్ళని పరిచయం చేసుకుందామని మా మేడమెట్ల వైపున్న వాళ్ళ వాటా వైపు వెళ్ళానా అక్కడ ఆ ముగ్గురూ ఏదో మాట్లాడుకుంటున్నారు. ఇంటి వోనరు అమ్మాయి వచ్చిందని కూడా పట్టించుకోకుండా వాళ్ళు మాట్లాడుకుంటుంటే, ఏమిటా అని అక్కడే నిల్చుని వింటుంటే ఒక్క ముక్కా అర్థం కావట్లేదు. వినటానికి తెలుగు లానే ఉంది కానీ ఏదో తేడాగా ఉంది ఆ భాష. ఎంతసేపటికీ వాళ్ళు నన్ను పట్టించుకోకపోతే చూద్దాం వీళ్ళ టెక్కు ఏంటో అని నేనే వెళ్ళి నన్ను నేను పరిచయం చేసేసుకున్నా. వాళ్ళని కూడా వాళ్ళు పరిచయం చేసుకున్నాక మళ్ళా నా ముందే మొదలెట్టారు ఆ వింత భాష. అమ్మో వీళ్ళకేవో భాషలు వచ్చల్లే వుందని ఇంక స్టైలు కొట్టటం ఆపి ప్లీజ్, ప్లీజ్ నాకూ నేర్పరూ ఈ భాష! ఈ రోజు నుంచీ మనమంతా ఫ్రెండ్స్ అన్నా. సరేనని వాళ్ళు ముగ్గురూ ఒకళ్ళ మొహాలు ఒకళ్ళు చూసుకుని మళ్ళీ ఆ వింత భాషలో ఏవో గొణుక్కుని ఆఖరికి సరేనన్నారు. ఇంతాచేసి ఆ వింత భాష ఏంటా అని అడిగితే అది తిరగేసి భాష అట. వాక్యం లోని ప్రతి పదాన్నీ తిరగేసి మాట్లాడుతూ వాక్యం పూర్తి చేస్తారన్నమాట. అప్పటిదాకా క భాష జ భాష మాత్రమే విన్నాన్నేను. వినటమే కాదు అనర్గళంగా మాట్లాడగలను కూడా. నాకు రాని ఈ తిరగేసి భాషని ఎలాగైనా నేర్చుకుని తీరాలని అప్పటికప్పుడే తీర్మానించేసుకున్నా. వినటానికి సులువు గానే వున్నా మాట్లాడటానికి మాత్రం చాలా ప్రాక్టీసు కావాలనిపించింది.  పైగా వీళ్ళైతే చాలా మామూలుగా మాట్లాడినట్లు తడబడకుండా మాట్లాడేస్తున్నారు. వీళ్ళు నేర్పినా అంత బాగా నేనెప్పటికి మాట్లాడుతానో అని అప్పుడే బెంగొచ్చేసింది నాకు.  అయినా సరే పట్టువదలని ఝాన్సీ రాణీలా నాకు నేనే శపధం చేసుకున్నా ఈ భాష అంతేమిటో చూద్దామని.  అప్పటినుండి మొదలు ప్రతిరోజూ వాళ్ళ దగ్గర నేర్చుకోవటం ఇంట్లో మళ్ళీ ప్రాక్టీసు చేయటం. స్కూల్లో సమయం దొరికినా నాలో నేను లోపల మనసులో ఆ భాషలో మాట్లాడుకుంటూ, టచ్ పోకుండా రోజూ సాయంత్రాలు నా ముగ్గురు స్నేహితులతో ఈ భాషలోనే ముచ్చటిస్తూ, సందేహాలుంటే తీర్చుకుంటూ బాగా సాధన చేసాను. మొత్తానికి మట్లాడడమైతే వచ్చేసింది కానీ వాళ్ళు మాట్లాడుతుంటే విని అనువదించుకుని అర్థం చేసుకోవటానికి కొంచెం సమయం పట్టింది. ఎలాగైతేనేం అది కూడా వచ్చేసాక ఏదో ప్రపంచాన్ని జయించినంత సంతోషం వేసేసింది.  ఇంక అది మొదలు మేము నలుగురము బజారుకు వెళ్ళినా, షికారుకు వెళ్ళినా ఈ తిరగేసి భాషలో అందరి ముందూ గొప్పగా మాట్లాడేసుకుంటూ, అదేంటో అర్థం కాని వాళ్ళ వంక కొంచెం జాలిగా, మరికొంచెం గర్వంగా చూస్తూ తెగ విర్రవీగేవాళ్ళం.  ఇదికాక ఎవరినైన వాళ్ళ ముందే ఏడిపించుకోవటానికీ, తిట్టుకోవటానికీ కూడా భలేగా పనికి వచ్చేదీభాష. అసలు మేము మామూలుగా మట్లాడటం ఎలాగో మర్చిపోయాం ఈ భాష వచ్చాక. నేను వాళ్ళ దగ్గరకొచ్చి, “మిఏ రున్నాస్తుచే?” అంటే వాళ్ళు మీఏ దుట్లేయచే. రుజాబ కు మాళ్దావె? అనేవారు. ఇలా కనపడిన వాళ్ళ ముందూ, కనపడని వాళ్ళ ముందూ ఈ భాష లో వాగుతుండటం వల్ల ఎవరో వెళ్ళి, శర్మ గారి అమ్మాయిలు ఏదో పాకీ బాష మాట్లాడుతున్నారని అందరూ అంటున్నారని చల్లగా నా స్నేహితురాళ్ళ నాన్నగారి చెవిన వేసారు. ఆ ఏదో పిల్లలు లెద్దూ అని మొదట్లో ఏమీ అనలేదు మా వాళ్ళు.

     బయట ఇంత వాగినా ఇంట్లో వాగేవాళ్ళం కాదు తిడతారని. అయినా పొరపాటున ఇంట్లోవాళ్ళ మధ్య అప్పుడప్పుడూ వచ్చేస్తూ వుండేది ఈ భాష. అలా పొరపాటున ఎవరైనా వాగితే నవ్వుకోలేక చచ్చేవాళ్ళం. ఇలా మా వెకిలి నవ్వులూ, వెర్రి భాషా చూసి మా ఇంట్లోనూ నా స్నేహితురాళ్ళింట్లోనూ నిజంగానే ఇదేదో పాకీ భాష ఏమోనని అనుకుని మాకు పెద్ద వార్నింగు ఇచ్చారు. ఈ బాష మాట్లాడితే మూతి మీద వాత పెడతామని. అలాగేలెమ్మని మానేసామని చెప్పాం కానీ అలవాటుపోయేదికాదు.  అటుపై మొదలు అన్నాళ్ళూ సగర్వంగా మాట్లాడుకున్న ఈ భాషని రహస్యంగా మాట్లాడుకోవలసి వచ్చేది.  మా ఖర్మగాలి నా స్నేహితురాళ్ళ బామ్మ గారు కానీ విన్నారా ఇంక మొదలెట్టేవారు తిట్లు అవి వినలేకచచ్చేవాళ్ళం. ఆవిడకి పాపం తన, పర బేధం ఉండదు. తిట్టేటపుడు నన్ను కూడా కలిపి మరీ తిట్టేవారు. ఏమైతేనేం మరికొన్నాళ్ళు మా రహస్య భాషని కొనసాగించాము. కానీ తొండ ముదిరి ఊసరవెల్లి అయినట్లు మా సాధన ముదిరి ఈ భాష లో మేము పాటలూ అవీ కూడా పాడటం మొదలెట్టాము. ఆ చెవినా ఈ చెవినా అవి విన్న మా ఇంట్లోవాళ్ళు మాకేదో గాలో, ధూళో సోకిందని భయపడటం మొదలుపెట్టారు. వాళ్ళ భయం చూసి కొంపతీసి ఏ భూతవైద్యుడి దగ్గరకో తీసుకెళ్ళి బడితపూజ చేయిస్తారేమోనని భయపడి దెబ్బకి ఈ సిగేరతి షభాని అదే తిరగేసి భాషని మట్లాడటం మనసు చంపుకుని మరీ మానేసాం. 

Read Full Post »

నమస్కారం, నా పేరు వసుంధర. నా గురించి పెద్దగా చెప్పుకోవటానికి ఏమీ లేదు కానీ నేను చెప్పాలనుకున్నవి చాలా వున్నాయి. బ్లాగ్ క్రియేట్ చేయాలని ఎప్పుడూ అనుకోలేదు కానీ చాలా సార్లు ఎన్నో విషయాలపై మనసు స్పందించినపుడు ఆ స్పందనలను వ్యక్తీకరించటానికి సరి అయిన అవకాశం దొరికేది కాదు. ఇప్పుడు మాత్రం ఈ బ్లాగ్ ద్వారా ఎన్నో సంగతులు పంచుకోవాలని ఆశిస్తున్నాను. ఇది నాకు మంచి అవకాశం. బ్లాగ్ ప్రజలందరు సహకరిస్తారని కోరుతూ,

వసుంధర. 

Read Full Post »