నీ స్మృతిలో …

నీ గురించి రాయాలని వేల సార్లనుకున్నాను. కానీ ధైర్యం చాలలేదు. నీ ప్రేమని తల్చుకొని తట్టుకొనే శక్తి నాకు లేదనిపించింది. నీ జ్ఞాపకాలతో వచ్చే ఉద్వేగాన్ని భరించలేనేమోననిపించింది. కానీ నీ గురించి, నువ్వు నా మీద చూపించిన ప్రేమ గురించి రాస్తే నా మనసుకు కొంతైనా సాంత్వన కలుగుతుందేమోననే ఆశ..!!! అందుకే రాయాలని నిశ్చయించాను.

కాలం అన్నింటినీ మర్చిపోయేలా చేయగలదంటారు. కానీ 15 సం||లు కావస్తున్నా ఏ కాలమూ, ఏ సంవత్సరమూ, ఏ సంతోషమూ నిన్ను మర్చిపోయేలా చేయలేకపోయింది. నీ వయసు వాళ్ళనెవరిని చూసినా, నిన్ను పోలిన వారెవరిని చూసినా, నీలా హుషారుగా మాట్లాడేవారెవరిని చూసినా నువ్వు గుర్తొస్తావు. నా కోసం నువ్వు పడే తాపత్రయం గుర్తొస్తుంది. రాత్రి టీవీ చూస్తుంటే నాకు మైసూరుపాకు తినాలని ఉందని మాటవరసకంటే నువ్వు ఏదో పనుందని వంటింట్లోకెళ్ళి కాసేపట్లోనే ఘుమఘుమలాడే మైసూరుపాకు తెచ్చిన సంఘటన గుర్తొస్తుంది. చీటికీమాటికీ నాకు ఒంట్లో బాగోకపోతే నాకోసం నువ్వు పడిన బాధ నాకు గుర్తొస్తుంది. నా నొప్పి నీకొచ్చినా బావుండును అని ఎన్ని సార్లు అనేదానివో నాకు గుర్తుంది. ఊరంతా సైకిలు మీద తిరిగి ఇంటికొచ్చి కాళ్ళు నొప్పులుగా ఉన్నాయంటే ఒక పక్క విసుక్కుంటూనే మరో పక్క నా కాళ్ళకి కొబ్బరినూనె రాసి వేడి నీళ్ళతో కడిగి నన్ను సేద తీర్చేదానివి. అన్ని అదృష్టాలకీ, అంత ప్రేమకీ నోచుకున్నందుకు నా జన్మ ధన్యమైందని సంతోషించాలో, లేక అవన్నీ అంత తొందరగా చిన్నప్పుడే నాకు దూరమైనందుకు బాధపడాలో అర్థంకాదు..

నీకు అనారోగ్యంగా ఉన్నప్పుడు ఎక్కడో వైద్యం కోసం నాకూ నాన్నగారికీ దూరంగా ఉన్నప్పుడు నువ్వు రాసిన ఉత్తరం, అందులో నీ ఆవేదన, ఆ ఉత్తరం చూసినప్పుడల్లా కంటతడి పెట్టిస్తుంది. వైద్యం చేయించుకోకపోయినా పర్వాలేదు, బతికి ఉన్న నాలుగు రోజులూ నాతోనూ నాన్నగారితోనూ ఉండాలన్న నీ కోరిక చూసి భగవంతుడు ఎంత చెడ్డవాడో అని అప్పట్లో అనుకోని రోజు లేదు. అంత బరువుని, బాధని నువ్వెలా మోసావో .. అదంతా చూసిన నేనెలా భరించానో.. ఇప్పటికీ అర్థం కాదు. ఈ రోజు నేను నిన్ను తల్చుకోవడం తప్పిస్తే ఏం చేయగలను..? కనీసం నీ అంత ప్రేమ రేపు నా పిల్లల మీద నేను చూపించగలిగితే నిన్ను సంతృప్తిపరచినట్లే..!! అసలు నేను రేపు నాలాంటి మరొకరికి జన్మనిస్తున్నానంటే నువ్వెంత సంతోషించేదానివో కదా ..? కానీ నీకీ విషయం ఎలా తెలుస్తుంది..?